به گمونم دبیرستانی بودم ، یک روز صبح موقع عبور از کنار آینه مکث کردم ، به سمت آینه برگشتم و به تصویر توی آینه زل زدم ، کسی که توی آینه به چشمام خیره شده بود غریبه ترین آدمی بود که می شناختم ، انگار هیچوقت و هیچ کجا

مجموعه «چالش نود روز نوشتن» ابتدا در کانال شخصی من منتشر میشه و صرفا تعداد معدودی از اونها در وبلاگ بازنشر میشه . امشب قسمتی از اشعار ازرقی هروی رو می خوندم که رسیدم به این بیت : شعاع درفش تو بر هر که تابد نیابد ز اولاد آن دوده

مجموعه «چالش نود روز نوشتن» ابتدا در کانال شخصی من منتشر میشه و صرفا تعداد معدودی از اونها در وبلاگ بازنشر میشه . یه حکایتی هست که میگه یه روز یه نفر در حال احتضار بوده ، بستگان همه بر بالینش نشسته بودند و دیدند به دفعه حالش بد شد

مجموعه «چالش نود روز نوشتن» ابتدا در کانال شخصی من منتشر میشه و صرفا تعداد معدودی از اونها در وبلاگ بازنشر میشه . هفته گذشته و در گیر و دار انتصاب ابراهیم رییسی به ریاست قوه قضاییه جمهوری اسلامی ، علی مطهری نایب رییس مجلس شورای اسلامی در نامه ای

سال دوم دبستان یه دوستی داشتم به اسم یاسر ، یاسر وسط سال تحصیلی خونه ش رو عوض کرد و از مدرسه مون رفت و من تا امروز که حدودا ۲۰ سال از اون قضیه گذشته ندیدمش و شاید تا آخر عمرم هم نبینمش . سال اول راهنمایی یه همکلاسی

قبلا در نوشته ای که الان به خاطر ندارم دقیقا کدوم نوشته بوده اشاره ای به موضوع محبت و جبرانش کرده بودم اما ذهنم خیلی وقت ها درگیرش مونده . در اون نوشته اشاره ای کرده بودم به اعتقاد دکتر هلاکویی عزیز در مورد محبت ؛ محبتی که در طلب

سواد به طور خاص و دسترسی به اطلاعات به طور عام چیزی هست که آدمیزاد رو از مرحله جهالت خارج میکنه ، صفت جهالت هم البته از نظر من چیز بدی نیست ، اون آدمی که میون جنگل های آمازون و تو یه قبیله زندگی میکنه و با دیدن هلی

قصد داریم با همدیگه یه سفر تاریخی داشته باشیم ، سفر به یکی از مهمترین قسمت های تاریخ بشر ، اگه آماده اید شروع کنیم . چشماتون رو ببندید و خودتون رو در گذشته تصور کنید ، الان حدودا سال ۶۰۰ پیش از میلاد مسیح هست ، و شما در

همه چیز از اونجایی شروع میشه که یه نفر پشت تلفن یا رودررو خشمگینت میکنه ، یا با قرار گرفتن در یه شرایط نامطلوب عصبانی میشی و بعد دیگه کنترل همه چیز از دستت درمیره ، اکثر آدما (طبق مشاهدات تجربی خودم 🙂 ) در حد نرمالی توانایی کنترل خشم