ای هفته اگر چه هنوز هم بیدل میخونم (و البته به خاطر حجیم بودن دیوان بیدل احتمالا تا حدود ۶ ماه دیگه هم همچنان درگیر بیدل خواهم بود) ولی بیت و غزل خاصی برای نوشتن ازش ندارم . «به روش ساموراییِ» سید مهدی موسوی این هفته تموم شد و این ابیات به نظرم مناسب بودند برای هدیه به شما دوست عزیز :

منو تو خواب می بوسه
کسی که مرد یا زن نیست
نمی ترسه که این احساس
حدیث وصلت تن نیست

می دونه این همه دوری
به معنای نبودن نیست
پر از آرامش و رنجه
که در من هست و با من نیست

و

عینکت مثل چشمهات ابری است
شیشه اش مثل آسمان کدر است
ساعت ۸ شب اگر برسی
یک نفر روی تخت منتظر است

بغلش می کنی و می خوابی
با تنی که همیشه تکراری است
توی حمام گریه خواهی کرد
زندگی شکلی از خودآزاری است

هفته آینده احتمالا از کتاب شعر «فرشته ها خودکشی کردند» اثر سید مهدی موسوی خواهم نوشت و احتمالا بعدش دیگه چند صباحی از جناب موسوی نخواهم خوند . ممنونم از همراهیتون

بازدیدها: 88