«ملت عشق» شاید یکی از به تاخیر افتاده ترین کتاب هایی باشه که تو عمرم خوندم و در مقابل یکی از پر کشش ترین و جذاب ترین ها ، فکر می کنم خوندنش کمتر از یک هفته به طول انجامید و چقدر راضی بودم از وقتی که با این رمان زیبا گذروندم .

مولوی رو بسیار دوست دارم و تا حدودی با مثنوی مانوسم و دوست ندارم کتابی که در مورد مولانا باشه رو از دست بدم و این شد که ملت عشق رو تهیه کردم . ترکیب گمنامیِ نسبی نویسنده کتاب -البته برای من- و در مقابل فروش و استقبال خوب از کتاب چه در ترکیه و چه در کشورهای دیگه هم موضوع جالبی بود برام .

ساختار کتاب و ترکیب دو داستان در یک رمان ایده جالبی هست و بیش از هر چیز منو به یاد فیلم پالپ فیکشن اثر تارانتینو انداخت .  وقتی داستان شمس و مولانا در میون باشه همه چیز به سایه میرن با این حال داستان اِلا جذابیت خودش رو داشت و نمیتونستم وسط ماجرای مولانا غافل از سرنوشت اِلا باشم . نکته ی دیگه ای که در مورد این رمان توجه خواننده رو به خودش جلب میکنه شیوه ی داستان پردازی هست ، برای منی که عادت کرده بودم به داستان های اول شخص یا سوم شخص پی گرفتن داستانی که هر بخش اون از نگاه شخصیتی از درون داستان نقل میشد خیلی جالب بود .

عارف رو اغلب با استعاره مرغابی می شناسیم و ملت عشق به خوبی این وجه از شخصیت عارف رو در قامت شمس توصیف میکنه و برای خواننده کم اطلاع تر در زمینه عرفان و صوفی گری به نظرم کتاب خیلی خوبی میتونه باشه ، زندگی در لحظه حال بدون دغدغه ساختن از گذشته و آینده ، دیدگاه رحمانی نسبت به دین و احکام دینی ، کشیدن یک خط تیره و مشخص بین عالمان دینی و دینداران ، … همه و همه حکایت از سبک بالی عارف دارند و فاصله ی بی منتهای عارف و زاهد .

شاید الیف شافاک در ملت عشق به دنبال این هست که از هر کدوم از ما مولانایی بسازه ، مولانایی که بدون حضور و وجود شمس ، عالمی بیش از عالمان هم عصر خودش نبود .

برای دیدن بریده هایی از این کتاب در وبسایت کرم کتاب لطفا این لینک رو ببینید.

Visits: 94