دور و اطراف ما کم نیستند آدمایی که گذشته خوبی نداشتن، یک زندگی که احاطه شده با بدشانسی ، انتخاب های بد، انتفاقات بد، نتایح بد و لحظه ی اکنونی که اون آدم خودش رو یه بازنده می بینه. نمیگم نسبت به آدم ها بی تفاوت باشیم! نمیگم درد و رنج دیگران رو نبینیم! ما همه در برابر همدیگه مسئولیت اخلاقی داریم، که باری از روی دوش همدیکه برداریم، که غمی از غم های همدیگه رو محو کنیم، که رنجی از رنچ های همدیگه رو حذف کنیم. نه تنها برای این که دیگری رو شایسته ی محبت و نوازش بدونیم بلکه نیز به این خاطر که خودمون شایسته ی محبت کردن هستیم. اما حواست باشه هیچوقت صلیب کسی نباشی. آدم رنج دیده ای که مسئولیت پذیر نباشه خودش رو بازنده و مصلوبی می بینه که در نهایت از صلیبی آویزون خواهد شد. اون صلیب تو نباش. نذار کسی گناه تمام ناکامی ها و شکست هاش رو بندازه گردن تو ولو خودش هم مقصر اصلی ناکامی هاش نباشه. کمک حال آدم ها باش اما قربانیِ آدم ها نباش.

و یک خواهش بزرگتر، اگه اون آدم ناکام خودت هستی دنبال صلیب نگرد. میدونم که سهم تو در این کوه ناکامی ۱۰۰ درصد نیست، میدونم که بدشانس بودی، می دونم که خیلی وقتا ندونسته کاری رو کردی که فکر نمی کردی تهش بشه این، میدونم خیلی وقتا تو یه چیزی رو خواستی و نتیجه اونی نشده که تو خواستی، همه ی اینا رو میدونم اما خواهش میکنم دنبال صلیب نگرد، گناه ناکامیات رو روی دوش دیگری ننداز. راههای زیادی برای پاک کردن این حس لعنتی وجود داره، باور کن که ناکامی برای همیشه نیست، تو ممکنه این روزا یه خورده بدشانس باشی اما این فقط داستان امروزته، فردا هنوز نیومده و تو اگه بخوای قرار نیست مثل امروز باشه.

اگه فکر میکنی ممکنه من بتونم کمکی بکنم یا دوست داری در موردش حرف بزنی حتما زیر این پست از حالت بنویس برام.

Visits: 71